|
|
Β. ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΣΙΔΗΡΟΥ – ΔΩΡΙΕΙΣ (1100 – 67
π.Χ.)
Τον 10ο αιώνα π.Χ. το νησί αποικήθηκε από Δωριείς όπου μετέφεραν στην Κρήτη τον πολιτισμό τους. Οι κάτοικοι του νησιού κατέφυγαν στα βουνά και σε απόκρημνες περιοχές. Οι Δωριείς εγκαταστάθηκαν στις σημαντικότερες πόλεις όπως Κνωσό, Φαιστό, Γόρτυνα, Τύλισο, Χερσόνησο, Κυδωνία, Σητεία. Η τέχνη παίρνει νέα μορφή με την χρησιμοποίηση του σιδήρου. Ο πολιτισμός συνεχίζει την ανάπτυξή του με περισσότερο Δωρικές και ανατολικές επιρροές. Το νησί συνεχίζει να διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στο εμπόριο (κυρίως μεταπρατικό).
Αυτή την περίοδο το κύριο αστικό κέντρο ήταν αναμφισβήτητα η Κνωσός. Ωστόσο, όμως θα υπήρχε οικισμός, βόρεια της Κνωσού, κοντά στη σημερινή πόλη, σε ύψωμα και σε κάποια απόσταση από τη θάλασσα με το όνομα Ηράκλειο.
Για τη ρωμαϊκή περίοδο οι πληροφορίες για την πόλη πληθαίνουν. Ο Στράβων (παρόλο που δεν είχε επισκεφτεί την Κρήτη) αναφέρει στα Γεωγραφικά του ότι το Ηράκλειον ήταν το επίνειο της Κνωσού. Πολλά και αξιόλογα ευρήματα (κινητά και μη) της περιόδου προέρχονται κυρίως από τάφους, αλλά και από κτιριακά σύνολα, από τα οποία το πιο χαρακτηριστικό είναι αυτό που βρέθηκε κατά την ανασκαφή του οικοπέδου του Μουσείου που διατηρεί έξι ψηφιδωτά δάπεδα σε πολύ καλή κατάσταση.
Οι περιπέτειες αρχίζουν κυρίως μετά την Ρωμαϊκή κατάκτηση, υπό την οποία παρέμεινε μέχρι του δ' αιώνος μ.Χ. Κατά την περίοδο αυτή το Ηράκλειο -ισχνό υπόλειμμα της Κνωσού- χάνεται από την Ιστορία, αλλά αναπτύσσονται στην περιοχή του δύο «μέγισται» πόλεις, η Γόρτυς και η Χερσόνησος, σε πρωτοφανή, για την εποχή εκείνη, έκταση και ακμή, όπως μαρτυρούν, εκτός των συγγραφέων, τα μεγαλοπρεπή τους ερείπια.