Νεοανακτορική εποχή (1700 – 1400 π.Χ.)

Μετά από σεισμό το 1700 π.Χ. τα ανάκτορα ξαναχτίζονται ακόμη πιο μεγαλόπρεπα, ενώ παράλληλα χτίζονται και άλλα παλάτια όπως στις Αρχάνες, τα Χανιά και την Κυδωνία. Κοινό χαρακτηριστικό όλων των μινωικών ανακτόρων είναι η κατασκευή των διαφόρων διαμερισμάτων γύρω από μια κεντρική υπαίθρια αυλή σε αντίθεση με το μυκηναϊκό ανάκτορο που αναπτύσσεται γύρω από το «μέγαρο» (αίθουσα του  θρόνου).  Συγκεκριμένα  στο ανάκτορο της Κνωσού, το οποίο καταλάμβανε έκταση 22000 τμ, υπήρχαν περισσότερα από 1300 διαμερίσματα με χώρους για την λατρεία, την αποθήκευση των θησαυρών  και των αγαθών, τη στέγαση του προσωπικού, εργαστήρια και σαφώς ο χώρος που κατοικούσε η βασιλική οικογένεια. Το όλο δημιούργημα συνοδευόταν από ένα άρτια οργανωμένο υδρευτικό και αποχετευτικό σύστημα, χώρους υγιεινής, λουτρά, πλυντήρια κ.α. Παράλληλα ο πολιτισμός ολοένα και αναπτύσσεται ενώ τα ευρήματα εκείνης της εποχής είναι πολλά και μπορούμε να γνωρίζουμε πολλές πτυχές της καθημερινής ζωής εκείνης της εποχής. Απομεινάρια εκείνης της εποχής βλέπουμε σήμερα στους περισσότερους αρχαιολογικούς χώρους.

Ταυροκαθάψια

Τα πολυάριθμα, εξαιρετικής τέχνης, ευρήματα από το ανάκτορο, αγγεία, σκεύη, ειδώλια, το αρχείο πινακίδων της Γραμμικής Β΄ γραφής, καθώς και τα πρωτότυπα των τοιχογραφιών, φυλάσσονται στο Μουσείο Ηρακλείου.

Χαρακτηριστικά της μινωικής τέχνης αυτής της εποχής είναι η αποστροφή στο μνημειώδες και η προσκόλληση στη ζωγραφική αναπαράσταση ζώων (κυρίως θαλάσσιων): χαρακτηριστική είναι και η σύμβαση στη ζωγραφική απόδοση των φιγούρων κατά την οποία τα οι ανδρικές φιγούρες αποδίδονταν με καφέ χρώμα, ενώ οι γυναικείες με λευκό.

Σε αυτή την περίοδο, σύμφωνα με αρχαιολογικά ευρήματα διαπιστώνεται μια μεγάλη μετανάστευση των κατοίκων του νησιού προς την κεντρική Ελλάδα και τα νησιά του Αιγαίου (1500 π.Χ.), ενώ λίγα χρόνια μετά το 1450 π.Χ. οι Αχαιοί, εκμεταλλευόμενοι την αδυναμία αντίστασης των μινωιτών, λόγω των αλλεπάλληλων φυσικών καταστροφών,  κατέλαβαν την νήσο. Αυτή η εξέλιξη σήμανε και το τέλος του μινωικού πολιτισμού.

Το 1400 υπολογίζετε και η οριστική καταστροφή του παλατιού, πάλι προφανώς λόγω σεισμών.