Internet

Προανακτορική εποχή (3000 – 1900 π.Χ.)

το μέγαρο της Βασίλισσας" και ο φωταγωγός του

Σημαντικότερο χαρακτηριστικό αυτής της περιόδου υπήρξε η μετάβαση από την νεολιθική εποχή (6500-3000/2800 π.Χ.) στη χρήση του χαλκού. Αυτή την περίοδο έχουμε και τους πρώτους οικιστικούς σχηματισμούς, όχι μόνο στα παράλια αλλά και στα άγονα βουνά, καθώς και την ανάπτυξη μιας πρώιμης μορφής ανταλλακτικού εμπορίου· πράγματι τα ευρήματα στη Ζάκρο ανάγουν τις πρώτες εμπορικές συναλλαγές με τη Κύπρο (χάλκινα τάλαντα) και τη Συρία (ελεφαντόδοντα) σε αυτή ακριβώς την περίοδο. Αυτή η εμπορική δραστηριότητα θα μεγιστοποιηθεί αργότερα με την ανάπτυξη της μινωικής ναυσιπλοΐας για την οποία ο Θουκυδίδης θα γράψει: «Ο Μίνωας λοιπόν πρώτος απ’όλους όσους γνωρίζουμε από την παράδοση, απέκτησε ναυτική δύναμη και επικράτησε στο μεγαλύτερο μέρος της θάλασσας που σήμερα ονομάζεται ελληνική και κυριάρχησε στα κυκλαδίτικα νησιά και πρώτος ίδρυσε αποικίες στα περισσότερα αφού έδιωξε τους Κάρες και εγκατέστησε σε αυτά τα παιδιά του ως κυβερνήτες» (Θουκυδίδης, Ι, 4, 1-4 μετάφρ. Αντ. Κ. Φοδελιανάκη)

Παλαιοανακτορική εποχή (1900 – 1700 π.Χ.)

Αυτή την περίοδο κτίζονται οι πρώτες ανακτορικές δομές για τις οποίες δυστυχώς δε γνωρίζουμε παρά ελάχιστα πράγματα.

Το πρώτο αυτό ανάκτορο της Κνωσού καταστρέφεται, πιθανότατα από σεισμό, προπομπό της έκρηξης του ηφαιστείου της Θήρας, το 1700 π.Χ. περίπου. Ανάκτορα κτίστηκαν εκτός από την Κνωσό και στη Φαιστό, στα Μάλια και στη Ζάκρο, αλλά και στη δυτική Κρήτη η αρχαιολογική έρευνα άρχισε πρόσφατα να φέρνει στο φως τα ερείπια αξιόλογου κέντρου μέσα στην πόλη των Χανίων. Ανάμεσα σ' αυτά την πρώτη θέση έχει το ανάκτορο του Μίνωα στην Κνωσό, του μυθικού βασιλιά που το όνομά του δόθηκε από τον Έβανς στον Μινωικό πολιτισμό.